منظومه شمسی

دانشمندان برای ثبت این عکس‌، از دوربین موسوم به «SHARK-VIS» استفاده کردند که اخیرا روی «تلسکوپ بزرگ دوچشمی»(LBT) واقع در کوه گراهام آریزونا نصب شده است.

برای اولین بار یخ‌های دی‌اکسید کربن و مونوکسید کربن در نقاط دوردست منظومه شمسی ما روی «اجرام فرانپتونی»(TNOs) دیده شده‌اند.

مرز بیرونی منظومه شمسی یا محدوده‌ای که فراتر از قلمرو خورشید قرار دارد، آن‌قدرها که احتمالا فکر می‌کنید، واضح نیست.

دانشمندان با بررسی عکس‌های فضایی به وسیلۀ هوش مصنوعی، توانسته‌اند تنها در کمتر از یک سال بیش از 27 هزار سیارک را که عمدتا در لایۀ بیرونی منظومه شمسی می‌چرخند شناسایی کنند. حدود 100 سیارک درون‌منظومه‌ای نیز به تازگی شناسایی شده‌اند که از نزدیک مدار سیاره زمین عبور می‌کنند.

وی ادامه داد: «بارها واقعیت موجود را به آقای رئیسی‌ گفته‌ام، ایشان یک تیم دیگری برای خود مهیا کند و بروند از واقعیت‌های جامعه برای ایشان گزارش بیاورند. هفت، هشت یا 10 نفر مثل آقای خلجی، آقای منصوری و ... ایشان را محاصره کرده‌اند و تلاش می‌کنند تا یک منظومه شمسی دیگر را برای آقای رئیسی تصویر کنند که مملکت گل و بلبل است.»

پس از میلیاردها سال، خورشید سوخت هسته‌ای خود را تمام می‌کند و به بقایای متراکم یک ستاره تبدیل می‌شود که با عنوان کوتوله سفید شناخته می‌شود. این فاجعه کیهانی عواقب وحشتناکی برای منظومه شمسی ما، به ویژه جهان قابل سکونت با ارزش ما خواهد داشت.

این که آیا زمین می‌تواند با سرعت کافی پیش از رسیدن خورشید به سمت بیرون حرکت کند یا نه، مشخص نیست، اما اگر چنین کند همچنان جو و اقیانوس خود را از دست می‌دهد و دیگر مکان خیلی خوبی برای زندگی نخواهد بود.

بسیاری از دانشمندان در سراسر جهان، از جمله نویسندگان این مطالعه، در حال توسعه مفاهیمی برای نشان دادن این هستند که چگونه کاوشگرهای بین ستاره‌ای می‌توانند هلیوسفر را ترک کنند و آن را از بیرون ببینند.

قمر تایتان که یکی از قمر‌های سیاره زحل است، یکی از معدود اجرام آسمانی در منظومه شمسی است که دارای آب مایع (محبوس در زیر پوسته‌ای از یخ به ضخامت 170 کیلومتر) است که به نظر می‌رسید قابلیت تولید نوعی بیوشیمی را داراست.

اقیانوس زیرسطحی میماس پس از تجزیه و تحلیل داده‌هایی که از فضاپیمای کاسینی ناسا به دست آمده بود، آشکار شده است.